Op zaterdag 16 juli verwelkomt Walden Festival Le Trio Joubran op het hoofdpodium. De drie Palestijnse broers worden geprezen als "maestro's van de oud" omwille van hun vingervlugge virtuositeit, meeslepende improvisaties en elektronische beats. Minstens zo belangrijk als de revival van hun traditionele snaarinstrument is hun strijd tegen onderdrukking. We spraken met Adnan Joubran, de benjamin van de groep.
Op Walden Festival brengen jullie muziek uit jullie album The Long March. Wat representeert die “lange mars” voor jou?
Natuurlijk begin je aan een nieuw album vanuit de behoefte om nieuwe ideeën kwijt te kunnen. Maar toen we een stap terugzetten en luisterden naar wat we gecomponeerd hadden, voelden we dat de nummers zo verschilden in intonaties en gevoelens dat we een overkoepelend verhaal misten. Onze vorige twee albums waren erg verbonden met de woorden van de grote Palestijnse dichter Mahmoud Darwish. We waren eigenlijk niet van plan om deze keer naar zijn poëzie te verwijzen, maar terwijl we naar onze opname luisterden, klikte er gewoon iets. Ik ging naar mijn bibliotheek, waar ik een uitgebreide collectie stemopnames van Mahmoud Darwish bewaar, pikte er een opname uit en zette die onder onze muziek. Plotseling openbaarde alles zich. Het gedicht werd het belangrijkste, verbindende element van het album.
"We zullen de lange mars trotseren, maar eerst zullen we de bomen die we dragen verdedigen", schreef Mahmoud Darwish. Op welke manier resoneren deze woorden bij jullie?
Hij schreef dit gedicht vanuit het perspectief van het stamhoofd van de Amerikaanse Indianen, die zich richt tot zijn volk en de "blanke meesters" die hun land koloniseren. "Voordat je ons doodt, voordat je alle wegen verhardt en je rijk bovenop ons heilige land bouwt," zegt hij, "zullen wij onze bomen, onze maan, onze cultuur verdedigen." Natuurlijk verwees Mahmoud Darwish daarmee naar de gelijkaardige situatie waarin wij Palestijnen ons bevinden. In zijn toespraak vraagt het opperhoofd: "Waar brengt u ons heen, blanke meester?" Op het moment dat we aan ons album werkten, was Donald Trump zo ‘vrijgevig’ om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te schenken. Voor ons vertegenwoordigt het gedicht dus waar wij als Palestijnen voor staan. We zullen onze zwakte en onze sterkte verdedigen, onze bomen, onze wegen, onze taal, ons eten, onze toekomst, onze kinderen. Ieder nummer op de cd kreeg als titel een zinsnede uit de toespraak van het opperhoofd, zoals “The age of industry”, of “Carry the earth”. Samen vormen de woorden het volledige gedicht en onthullen ze de onderliggende boodschap.
Je haalt ‘Carry the earth’ aan, een nummer dat jullie samen met Roger Waters schreven. Hoe kruisten de paden van drie oud-meesters en die van de voormalige frontman van Pink Floyd elkaar?
Op een dag vertelde een gemeenschappelijke vriend ons: "Hé jongens, weten jullie dat Roger Waters van jullie muziek houdt en ernaar luistert terwijl hij zijn teksten schrijft?" Dus zochten we contact op en hij nodigde ons uit bij hem thuis in Manhattan. Daar vertelde hij ons uit dat hij de woorden van Mahmoud Darwish graag wilde gebruiken voor een van zijn nummers (‘Wait for her’), "maar omdat Mahmoud Darwish is overleden en jullie het dichtst bij hem stonden, willen jullie me jullie zegen geven?", en toen speelde hij voor ons. Het is grappig dat we het over hem hebben, want het toeval wil dat we elkaar later vandaag ontmoeten.
Mag ik concluderen dat strijden voor de Palestijnse zaak cruciaal is voor Trio Joubran?
Absoluut. Het is cruciaal voor ons als trio, voor ons als Palestijnen, voor ons als mensen. We zien het als onze plicht om, ten eerste, ons volk met trots te vertegenwoordigen. Ten tweede om onze zaak te presenteren vanuit een menselijk en niet vanuit een politiek standpunt. Ten derde om inspiratie te halen uit onze muziek en met die energie ons verhaal te delen op het podium. We nemen niemands verhaal over. Helaas hebben we genoeg om voor te vechten.
Geloof je dat muziek verandering teweeg kan brengen?
Weet je, muziek heeft een groot effect op zij die al ontwaakt zijn. Na een concert komen er altijd veel mensen naar ons toe. Ze beginnen te huilen, proberen ons aan te raken. In zekere zin zingen we tegen de verkeerden, want zij zijn al ontwaakt. We willen dat zij die tégen menselijkheid en vrede zijn naar onze concerten komen. Dus, wat kan muziek veranderen bij zij die aan de macht zijn? Bij die "blanke meesters”? Veel, zou ik willen. Ik zat er vorige maand nog over na te denken: ik hou er eigenlijk niet van als politici naar onze concerten komen, omdat ze de beste plaatsen in het theater innemen, of uiteindelijk niet komen opdagen. Maar tegelijkertijd voel ik een enorme waardering voor zij die wél komen. Omdat ze me vertellen dat ze onze muziek nodig hebben. Wanneer ze komen, dan probeer ik ze te overladen met al het gevoel en menselijkheid dat ik in mij heb. Ik hoop ze daarmee weer op het juiste pad te brengen zodat ze hun werk kunnen doen. Als je muziek speelt voor een pasgeborene of een jong kind, die nog niet emotioneel of politiek gecorrumpeerd is, zie je meteen wat voor een groot effect dat op hen heeft.
Is dat ook waar je naar refereert met je single Birth?
Ja, maar de boodschap die ik met Birth wil uitdragen is nog puurder dan dat. Voor mij zijn baby’s het puurste op aarde. Helaas worden ze, doordat ze elke dag op deze wereld leven, geleidelijk aan corrupt. Daarom doe ik mijn best om al het slechte in de wereld, elk slecht woord of valse gedachte, weg te houden van mijn kinderen. Door dat te doen, hoop ik dat ik ze kan opvoeden om de best mogelijke mensen van morgen te zijn. Er is één verhaal dat ik mijn kinderen blijf voorlezen. Het heet De jongen, de mol, de vos en het paard. Mijn favoriete moment is wanneer de jongen aan de mol vraagt: wat zou je later willen worden? En de mol antwoordt: Ik zou vriendelijk willen zijn. Dat is wat er vandaag toe doet. Niet wat we later worden, piloot of dokter, maar dat we goed zijn voor elkaar. We moeten wel.
Denk je dat muziek in staat is om die vriendelijkheid te verspreiden?
100%. Of het op zijn minst te doen ontwaken.
Interview door Lalina Goddard
